امروز قصد داریم درباره کنسول های نینتندو باشما صحبت کنیم.

شرکت نینتندو حدود130سال پیش در ژاپن تاسیس شد و با طراحی یکسری کارت بازی به سرعت طرفدارانی پیدا کرد ، اما نینتندو  به دنبال بازارهای بزرگ‌تر و عجیب‌تر بود.

حالا نینتندو را بخاطرکنسول‌هایی مثل NES، سوییچ و Wii میشناسیم و آن‌ها را برای معرفی بازی‌های بزرگی چون سری ماریو و لجند آو زلدا ستایش می‌کنیم.

شرکت نینتندو15کنسول عرضه کرده است که در ادامه به معرفی انها میپردازیم:

Color TV-Game

Color TV-Game اولین کنسول ساخته شده توسط نینتندو بود که در سال ۱۹۷۷ و فقط در ژاپن عرضه شد. کاربران برای استفاده ازاین کنسول مجبور بودند تنها بازی های پیش فرض آن را استفاده کنند، به این دلیل که این کنسول هیچ دیسک یا کارتریجی را پشتیبانی نمیکرد.

Game And Watch

این کنسول مانند  Color TV-Game ، نیز فقط می‌توانست یک بازی ویدیویی ساده را به تصویر بکشد. Game & Watch در آن زمان، با ۶۰ مدل مختلف عرضه شد.

Famicom  یا NES

NES اولین کنسول بازی نینتندو نبوداما با NES بود که نینتندو به جهان معرفی شد این کنسول در سال ۱۹۸۳ برای کاربران ژاپنی عرضه شد و تنها دو سال طول کشید تا پای این کنسول به خانه آمریکایی‌ها نیز باز شود. اما نکته مهم این است که NES اسم نسخه آمریکایی‌اش بود.

این کنسول در ایران به نام «میکرو» در بین طرفداران محبوبیت پیدا کرد.

GameBoy

گیم بوی ها بسیار معروف بودند و برای اولین بار کاربران می توانستند  هر کجا که می روند بازی هایشان را باخود همراه کنند. فقط باید چند باتری اضافه در دسترس می بود. سال ۱۹۸۹ بود که با معرفی کنسول گیم بوی، نینتندو در بالاترین جایگاه خود قرار گرفت و بازی تتریس (Tetris) یا همان خانه‌سازی را به یک پدیده میان بازی ها تبدیل کرد.

SNES

SNES نتوانست موفقیت اجداد خود را تکرار کند، اما می‌توان آن را پرفروش‌ترین کنسول نسل چهارم (۱۶ بیتی) در نظر گرفت.

مگا من اکس، Super Mario World، سوپر متروید، Chrono Trigger ماریو ورلد، دانکی کانگ کانتری و فاینال فانتزی ۶ و چند بازی دیگر روی این کنسول عرضه شدند.

Virtual Boy

Virtual Boy را می توان نسخه ساده و پیش پا افتاده ای از هدست های واقعیت مجازی امروزی دانست. که درسال1995 وارد بازار شد اما نتوانست آن طور که باید توجه کاربران را جلب کند. اما بااین حال ویرچوال بوی اهمیت بسیار بالایی در تاریخچه کنسول های نینتندو دارد چرا که سازندگان با ایده سیستم واقعیت مجازی (Virtual Reality) تلاش کردند تا صنعت بازی های رایانه ای را دگرگون کنند.

با این حال، عمر کنسول نینتندو خیلی به دنیا نبود و تنها یک سال ، کار خود در صنعت بازی‌های ویدیویی ادامه داد.

Nintendo 64

نینتندو ۶۴ کنسول قدرتمند و فوق العاده‌ای بود. بازی‌های مهمی مانند The Legend of Zelda: Ocarina of Time، ماریو کارت ۶۴ و Golden Eye 007 را در لیست بازی های خود داشت و کنترلر خاصش، جذابیت زیادی به کنسول تازه نینتندو می‌بخشید. این اولین باری بود که بسیاری از بازی های نینتندو را به صورت سه بعدی می دیدیم. اما شانس با نینتندو یار نبود و یک سال قبل رقیب او یعنی کنسول پلی استیشن1 که دیسک خور بود در بازار عرضه شده بود و فروش نینتندو را تحت شعاع قرار داد.

GameBoy Color

نینتندو یک ورژن متفاوت از گیم بوی را در سال ۱۹۹۸ عرضه کرد که دارای نمایشگر رنگی بود و به سخت افزار قدرتمندتر ۸ بیتی نیز مجهز شده بود. علاوه براین موضوع، ورژن تازه گیم بوی، مقرون به صرفه تر بود و همین مسئله باعث شد تا این کنسول دستی فروش خوبی داشته باشد.

Game Boy Advance

اولین تحول اساسی گیم بوی‌ها، در سال ۲۰۰۱ با عرضه گیم بوی ادونس اتفاق افتاد. گیم بوی ادونس کنسول دستی قدرتمندتری نسبت به گیم بوی‌های معمولی بود و نینتندو از آن به عنوان یک SNES قابل حمل یاد می‌کرد. ژاپنی تا سال ۲۰۰۵ از ارتقای این کنسول‌ها دست نکشیدند و در این فاصله Game Boy Advance SP و Game Boy Micro را نیز روانه بازار کردند که هر کدام ویژگی خاص خود را داشتند.

Game Cube

گیم کیوب یکی از مهمترین محصولات کنسول های نینتندو بود اما قدرت بسیار بالای محصولات سونی و مایکروسافت در کنار عدم پشتیبانی گیم کیوب از عناوین شخص ثالث، به شکست نینتندو منتهی شد.

نینتندو DS

در سال ۲۰۰۴ دیگر دوران گیم بوی‌ها به سر آمده بود. و نینتندو نیاز به یک نوآوری جدید برای کنسول های دستیش داشت Nintendo DS، به معنای واقعی کلمه یک نوآوری نوین و منحصر به فرد بود.

یک کنسول عجیب و غریب که به جای یک صفحه نمایش پیوسته، دو صفحه نمایش داشت. یکی از آن ها لمسی بود و دیگری صرفا برای نمایش تصاویر گیم پلی بود. و به نمایشگر تاچ اسکرینی مجهز بود که کاربران می‌توانستند از طریق آن به اجرای بازی‌ها بپردازند.

این کنسول ده سال عمر کرد و جزو پرفروش ترین کنسول های بازی است.

نینتندو Wii

پس از موفقیت‌های DS، نینتندو باید برای کنسول‌های خانگی اش هم چاره‌ای می اندیشد.

Nintendo Wii از لحاظ سخت افزاری کنسولی نبود که بتواند با کنسول‌های تازه سونی و مایکروسافت رقابت کند.

اما Nintendo Wii منحصر به فرد و خاص بود و سعی داشت رویه بازی کردن با کنسول‌های خانگی را به طور اساسی تغییر دهد. اما منتقدین شوکه بودند و معتقد بودند به دلیل اینکه هیچ شباهتی به کنسول های کلاسیک ندارد بار دیگر شکست میخورد اما در عوض این کنسول بیش از ۱۰۰ میلیون واحد فروخت و به یکی از پرطرفدارترین کنسول های بازی تاریخ تبدیل شد.

نینتندو 3DS

کنسول دستی تری دی اس در سال ۲۰۱۱ وارد بازار شدند. در نگاه اول تفاوت زیادی میان این کنسول و کنسول«دی اس» دیده نمی‌شد. اما توانایی دستگاه در نمایش سه‌بعدی محتوا، مورد توجه بسیاری قرار گرفت.

۳DS نسبت به DS چیز جدیدی نداشت. نینتندو هر آنچه که در مورد DS خوب بود را در کنسولی جدید و پیشرفته تر آورده بود. تنها تفاوت بزرگ این دو، اضافه نمایشگر ۳ بعدی کنسول، بودکه می‌توانید بدون هیچ عینک مخصوصی بازی‌های محبوب و خاصش را به اجرا درآورید.

نینتندو توانست برای بار دوم رقیب خود یعنی سونی را شکست دهد.

نینتندو Wii U

Wii U را شاید بتوان نا‌امید کننده‌ترین کنسول تاریخ نینتندو دانست .نینتندو با Wii U با سر به زمین خورد.

نینتندو تصور میکرد Wii Uهم مانند Wii موفق میشود. اما حقیقت این است که تا به امروز، Wii U حتی یک دهم Wii هم فروش نداشته است.

نینتندو Switch

Nintendo در اکتبر ۲۰۱۶ به معرفی کنسول جدید خود یعنی Switch پرداخت و در ۳ مارس ۲۰۱۷ به بازار عرضه شد که با استقبال خوبی ازطرف کاربران مواجه شد ، باشکست بزرگی که نینتندو برای کنسول Wii U تجربه کرده بود کسی تصور نمیکرد کنسول بعدی انقدر موفق شود.

نینتندو سوییچ برخلاف کنسول های رقبا ، یک کنسول هایبریدی است.

به این معنی که کاربران می‌توانند تبلت مرکزی و اصلی را روی داک مخصوص قرار دهند یا می‌توانید آن را به تلویزیون یا هر صفحه بزرگ دیگری وصل و بازی کنند.

و یا در صورت تمایل، با اتصال آن به کنترلرهای مخصوص، به عنوان یک کنسول دستی از سوییچ استفاده کنند.

نینتندو همچنین یک لیست از بازی‌های انحصاری دارد کخ خیلی از آنها شاهکارهای زمان خود محسوب می‌شوند. جدیدترینِ آن‌ها هم نسخه جدید بازی‌های زلدا یا Zelda Tears of the Kingdom است.

یکی از نوآوری‌های سوییچ در کنترلر آن است. کنترلر اصلی سوییچ جوی‌کان‌های آن هستند.

سوییچ دو جوی‌کان چپ و راست دارد که ویژگی منحصر به فرد آن‌ها، طراحی‌شان است. جوی‌کان‌ها قابلیت جدا شدن از سوییچ را دارند و می‌توانید با آن‌ها از راه دور بازی کنید.

نینتندو برای کنسول هایبریدی خودش یک کنترلر به نام Pro Controller جداگانه عرضه کرده که شبیه کنترلرهای ایکس باکس و پلی‌استیشن است.

کنسول های نینتندو

همچنین خیلی از بازی‌های چندنفره سوییچ را بدون نیاز داشتن به کنترلر دوم می‌توانید تجربه کنید، چرا که هر کدام از جوی‌کان‌های سوییچ شما می‌تواند نقش یک کنترلر را بازی کند و این موضوع، سوییچ را به یک کنسول با ارزش تبدیل می‌کند.

نسخه معمولی نینتندو سوییچ یک صفحه نمایش 6.2 اینچی LCD دارد که در حالت دستی رزولوشن 720p و در حالت داک رزولوشن 1080p دارد.

حافظه داخلی سوییچ 32 گیگابایت است که فقط 4 گیگابایت آن قابل استفاده است. و حتما برای استفاده از آن باید یک microSD بخرید که تا حجم 2 ترابایت را پشتیبانی می‌کند. باتری سوییچ از نوع لیتیومی با ظرفیت 4310 میلی‌آمپرساعت است که برای شارژ شدن به صورت کامل به 3 ساعت زمان نیاز دارد.

با این وجود، نینتندو سوییچ کنسول بی‌نقصی نیست. طراحی هایبریدی این کنسول باعث شد تا سوییچ در مقایسه با کنسول‌های نسل گذشته ایکس‌ باکس و پلی‌استیشن کمی ضعیف‌تر باشد.

این موضوع باعث شد تا خیلی از بازی‌های بزرگ روی سوییچ عرضه نشده باشند، چرا که این کنسول توان سخت‌افزاری اجرای آن‌ها را ندارد. آن بازی‌هایی هم که برای سوییچ عرضه شده‌اند یا پرفورمنس پایین‌تری نسبت به کامپیوترها و کنسول‌های پلی‌استیشن و ایکس‌باکس دارند، یا از نظر گرافیکی آن‌قدر چشم‌گیر نیستند.

امروز راجب کنسول های نینتندو صحبت کردیم امیدواریم که اطلاعات برایتان مفید بوده باشد.